bł. Klara (Chiara) Badano
1971 – 1990
Od dzieciństwa była pełna życia, wesoła i wysportowana. Grała w tenisa, pływała, chodziła po górach. Lubiła tańczyć i śpiewać. Zwracała uwagę na to, żeby ładnie i modnie wyglądać. Miała problemy z nauką, musiała powtarzać ostatnią klasę gimnazjum. Za to była wyjątkowo wrażliwa na potrzeby innych. Marzyła o tym, żeby zostać lekarką i misjonarką, wyjechać do Afryki i opiekować się biednymi dziećmi.
Należała do młodzieżowego ruchu religijnego Focolari i stamtąd czerpała wiarę. Już mając 12 lat odkryła, że Jezus może być największą miłością jej życia. Nie myślała jednak o zakonie, raczej chciała mieć dużą rodzinę.
W wieku 17 lat zachorowała na nowotwór kości, który przez 2 lata – do śmierci – stopniowo ogarniał całe jej ciało i był źródłem ogromnego bólu. W cierpieniu nie poddała się, nie utraciła radości życia i zaufania do Boga. Przeciwnie, jeszcze bardziej zbliżyła się do Jezusa. A tych, którzy ją odwiedzali, zarażała nadzieją, pokojem i wiarą.
Dowiedz się więcej