Rafał

św. Rafał Kalinowski

• 1835 – 1907
• ksiądz (karmelita)
• wspomnienie: 20 listopada

Przez większość życia miotał się po świecie, nie mogą znaleźć swojego miejsca. W wiele spraw się angażował, wiele zaczynał, nie wszystko kończył. Z Bogiem też nie zawsze mu było po drodze. Ale szczere, wytrwałe poszukiwanie doprowadziło go i do głębokiej wiary, i do realizacji konkretnego życiowego powołania. Miał ścisły umysł, doświadczenie wojskowe oraz zamiłowanie do dzielenia się wiedzą – uczenia i wychowywania młodzieży.

Z wykształcenia był inżynierem, zajmował się m.in. budową linii kolejowych w Rosji. Ponieważ żył pod zaborami, to żeby zdobyć wykształcenie, został jednocześnie oficerem rosyjskiej armii. Kiedy wybuchło powstanie styczniowe, przyłączył się do walczących rodaków. Został nawet jednym z przywódców powstania, mimo że był przeciwny jego wzniecaniu. Po upadku powstania Rosjanie skazali go na śmierć, karę jednak zmieniono na 10 lat ciężkich robót na Syberii. Po powrocie z wygnania został nauczycielem i opiekunem młodego księcia z rodziny Czartoryskich w Paryżu. (Jego uczeń również poszedł drogą świętości i został ogłoszony błogosławionym).

Rafał wrócił do Polski i w wieku 42 lat wstąpił do zakonu karmelitów. Mimo że dość późno odkrył powołanie, to szybko otrzymał w zakonie odpowiedzialne funkcje. Jego talenty i doświadczenie pozwoliły mu ożywić działalność karmelitów w Polsce i założyć nowe klasztory. Jako ksiądz był też cenionym spowiednikiem. Wielu ludzi chciało korzystać z jego mądrości, wiary i silnego charakteru. Szukali u niego rady, umocnienia w wierze i prowadzenia w życiu duchowym.